De riem van... Ellen Minkman!

Omdat er - buiten het roeien! - nog veel activiteiten stilliggen neemt uw Lustrumcommissie 'De riem van...' over! Hierbij de editie van Ellen Minkman. Ajajo en veel leesplezier!

Toen de oproep kwam voor de lustrumcommissie heb ik me direct opgegeven. Het leek me fantastisch om in het 135e jaar van de vereniging zoveel leuke activiteiten te mogen organiseren. Daarnaast is een commissie een mooie kans om de vereniging beter te leren kennen. In 2016 meldde ik me als zij-instromer bij DDS en in de eerste drie jaar als DDSer ging ik vooral om met andere zij-instromers. In de Lucie zou ik ook kennismaken met andere groepen binnen onze vereniging. In eerste instantie leek van dat laatste weinig terecht te komen: de meeste commissiegenoten zijn ook zij-instromer en bleek ik al te kennen. Het is er niet minder gezellig om en ik heb genoeg nieuwe mensen leren kennen tijdens de eerste lustrumactiviteiten: de pubquiz, de ergochallenge, Heel DDS Bakt en natuurlijk de lustrumopening. Ook begin dit jaar stond de DDS-kalender nog vol met sportieve en/of gezellige activiteiten en heel 2020 zou de vereniging bruisen van de evenementen. Het liep helaas anders. In maart ging DDS op slot en opeens kon er niet meer geroeid worden. Een escaperoom zat er natuurlijk helemaal niet in. Heel DDS zat plotseling in hetzelfde schuitje. Of eigenlijk zaten we allemaal niet meer in het schuitje... Toch heb ik me de afgelopen weken heel verbonden gevoeld met de vereniging. Wat een energie zit er in deze club! Wedstrijdroeiers kregen een ergometer thuisbezorgd en de rest werd verloot onder de andere leden. Ook als Lucie begonnen we direct met een brainstorm over activiteiten op afstand. Dit resulteerde in de ‘digitale Head’. Al gauw kamen er inzendingen binnen via de mail en ontstond er discussie op Facebook over welke Head-parcoursen we nou precies zochten. Dit zorgde bij mij – ondanks de allerminst vrolijke aanleiding – voor een grote glimlach en gevoel van verbondenheid. Die glimlach werd alleen maar groter toen het bericht kwam dat we allemaal weer mogen roeien! Ergens deze weken maken velen van ons de eerste halen sinds de sluiting, maar een paar weken geleden ging een groep DDSers ons al voor. De jeugd mag tenslotte al vanaf eind april weer buiten sporten. Ik geef de riem daarom door aan Paul Heijnen. Paul, hoe was het om als een van de eersten weer te mogen roeien en bij de eerste training op een stil DDS aan te komen?