Herinneringen aan Ton

Afgelopen maandag, 29 mei werd er tijdens een indrukwekkende bijeenkomst afscheid genomen van Ton Schouten. Familie en collega's van Ton, maar ook een grote groep DDS-vrienden waren daarbij aanwezig.

André heeft een korte toespraak gehouden over zijn kennismaking met Ton en roeiervaringen bij Het Simplistisch Verbond, de ploeg waarmee Ton zoveel leuke roei- en borrelmomenten heeft beleefd. Ook het filmpje dat coach Marlies al eerder opdroeg aan Ton werd getoond tijdens de plechtigheid. Hieronder de tekst van André en het filmpje dat Marlies zo tekenend vond voor onze roeipassie.

Lieve familie, vrienden, collega’s en bekenden van Ton,

Het is pas twee jaar geleden dat ik Ton leerde kennen. Maar op de een of andere manier lijkt het alsof we elkaar veel langer gekend hebben. In het voorjaar van 2014 zijn we beiden begonnen met roeien leren, met weinig idee wat ons te wachten stond. Je vond het zeker in het begin lastig, dat bleek kort geleden, toen je tegen een mede coach zei naar aanleiding van een nieuwe roeier: wanhoop niet want ook ik was in het begin zo stram.
Al snel voelde je je thuis bij DDS, de roeivereniging, zo at je al tijdens de beginnerscursus mee op de kookavond. Toen ik aan het eind van de beginnerscursus het initiatief nam om een ploegje te starten, was jij daar direct voor in. Wekelijks roeiden we sindsdien om beter te worden en af en toe roeiden we een wedstrijd. Zoals vorige maand bij Alkmaar waar Liduin en René ons nog hebben aangemoedigd. Het paste goed bij je.
Daarnaast ben je altijd ook blijven roeien met anderen uit de basisproef, waarmee je ook toertochten roeide. Nog maar twee weken geleden roeide je met hen in Venetië, de Vogalonga.
Je was thuis bij DDS. Met de feestcommissie organiseerde je een filmavond over Venetië. Dat was succesvol, dus was je al weer bezig met een vervolg. Net terug uit Venetië kwam je weer eten bij DDS en vorige week zaterdag, op de klusdag, heb je uitgebreid de ramen gelapt. Het tekent jou: als we het voor en met elkaar doen, dan draag jij daar je deel aan bij. Dat deed je met onnoembaar veel praktische inzet, maar vooral door er te zijn als de warme mens: Ton.
Vorige week zondag, gingen we als altijd met onze roeiploeg, het Simplisties Verbond, om elf uur roeien. Dit was de laatste training voor de wedstrijd, die we gisteren in Haarlem zouden roeien: de Spaarne Lenterace. Tijdens deze roeitocht heeft jouw grote hart het begeven. Het bleek niet de laatste training voor de wedstrijd, maar jouw allerlaatste en finale roeitocht.
Langzaamaan begin ik te beseffen, dat het zaadje van onze vriendschap, niet zal kunnen uitgroeien tot iets moois, het wordt geen wilde struik of een stevige boom. Het voelt nu bijna als een eendagsvlinder. Ik heb van je genoten, maar onze vriendschap duurde veel te kort.

Ajajo Ton, ajajo.

André

Roeien en waarom we dat zo graag doen

Waarom stappen we telkens weer samen in die boot?
Wat is het dat de ploeg steeds weer bij elkaar brengt?
Deze video zegt alles over ons en onze boot.

We gaan je missen.

Marlies